Rozwój technologii cyfrowych przyczynił się do głębokich zmian strukturalnych w funkcjonowaniu systemu nauki i edukacji akademickiej w skali światowej. Efektem zmian stał się w szczególności szeroko propagowany model określany jako Nauka 2.0 (albo Nauka Cyfrowa czy e-Nauka), odzwierciedlający nowe paradygmaty możliwe do wprowadzania dzięki cyfrowej transformacji technologii. Nastąpiło uwolnienie nauki od ograniczeń lokalizacji oraz technologii analogowych, co spektakularnie zmieniło również dziedzinę komunikacji akademickiej. Cywilizacja Internetu wywarła nieuchronny a zarazem nieodwracalny wpływ na wszystkie warstwy działalności akademickiej: badawczej i edukacyjnej. Ale, co w sumie najbardziej istotne, oprócz wymiaru technologicznego cywilizacja cyfrowa ma szczególny wpływ na transformację w wymiarze społecznym: w nowej rzeczywistości pojawiają się niemożliwe wcześniej formy interakcji i dyskursu naukowego, następuje swego rodzaju demokratyzacja systemu, w którym możliwość zaistnienia przestaje być uwarunkowana formalnym umiejscowieniem instytucjonalnym. Równolegle trwa proces dualizacji całego systemu, z jednej strony wyrażający się kultem konkurencyjności i dążeniem do możliwie najszerszej komercjalizacji, w którym twórca jest jedynie traktowany instrumentalnie, podczas gdy z drugiej strony na tyle wzrósł poziom świadomości społeczności akademickiej, że doprowadziło to do ugruntowania podstaw rozwoju modeli określanych jako Otwarta Nauka.